M’n ogen vielen van verbazing open toen we in 2016 de veengebieden in Noorwegen bezochten. Onze Noorse expert probeerde iets uit te leggen dat we vanwege de ongeloofwaardigheid maar niet begrepen. Het was in onze ogen zo waanzin(nig). ‘We willen het ECHT zien’, riepen we in koor. Noorwegen heeft haar eigen methode gevonden om de afbraak en de daarbij vrijkomende broeikasgasemissies te voorkomen. Bovendien vertelde de akkerbouwer ons: ‘Op zure veengrond groeit toch niks, dus weg ermee.’ Kijkt u mee?
Ja werkelijk. Een kraan graaft een gat van 13! meter diep en haalt de, in onze ogen, maagdelijke kleigrond boven. De bovenste 3 meter veengrond verdwijnt in het eindeloos diepe gat en wordt afgedekt met de opgegraven kleigrond. Terloops worden nog enkele drainputten aangelegd om het overtollige water af te voeren…. Kosten 15.000 euro per hectare; reeds 100.000 hectare gerealiseerd.
Dat is nog eens daadkracht, maar u begrijpt…. Ik kan er echt geen zinnig positief woord over schrijven, anders dan dat voor enkele veenweidengebieden in Nederland het opmengen van de nog slechts beperkte aanwezige veenrijke toplaag met de meestal kleiachtige onderlaag een reële optie is om een vruchtbare teeltlaag met organische stof over te laten.
Frank Lenssinck
Brisbane (Australië), 19 maart 2020